چنان آزرده از خویشم که میکوبد به تنهایی

نهال خشک احساست به دشت سرداحساسم

...

کاش میشد که به آسمان سفر میکردیم

گاهی به ستاره ها نظر میکردیم

ازتارک شب تا به در صبح طلوع

....

تا به کی دل به نگاه دگری بسته شوی

زان بیاندیش که از کرده ی خودخسته شوی

گر جفا میکنی از جورجفایت چه کنم

به امیدم که تو شاید همه وارسته شوی

شعراز:بابک.خ

ای که باهرکه به غیراز دل من یار شوی

گاه باغیر روی گاه دل آزار شوی

این چه رسمی است که آموخته ای از دگران

بی وفا گشته ای وهمدم اغیارشوی

گاه چون نوربه اعماق دلم میتابی...

ای دل تابه کی خیزان به دنبال وفایی

نیک بیاندیش که آلوده جوری وجفایی

کس دراین دهر نباشدکه وفایت بشناسد

بدران سینه ی خود تا که دلت را برهایی

شعر از:بابک.خ